همیشه‌ بهار

نغمه و ساز و آواز بهشتی

در بهشت نیز نغمه‌ها و ساز و آواز های خوش فراوان است.

مثلا شاخه‌های درختان چنان منظم به هم می‌خورند و صداهای خوش تولید می‌کنند که روح را صفا دهند

پرندگان بهشتی در کنار چشمه‌سارها و باغ‌ها و درختان و نهرهای بهشتی با اَلحان خوش می‌خوانند

با توجه به محیط مناسب و صدای آبشارها و جویبارها چنان فضایی ایجاد می‌شود که روح انسان مدهوش می‌شود.

امام رضا می‌فرمایند: بر روی درختان پرمیوه‌ی بهشتی مرغان آواز‌خوانی هستند که بدن ایشان از مروارید است و بال‌هایشان از یاقوت،

این مرغان آوازخوان با انواع و اقسام صداهای خوش و دلکش برای بهشتیان آواز می‌خوانند و نغمه‌ سرایی می‌کنند.

همچنین امام صادق می‌فرمایند در بهشت درختی است که خداوند به بادها دستور می‌دهد که بر آن درخت به‌ وزش در آیند،

آن‌گاه از آن درخت آوازی بلند می‌شود که هرگز خلایق، ساز و آوازی  به خوشی و خوبی آن نشنیده باشند.

این در عوض آن است که پرهیزگاران در دنیا از ترس خدا شنیدن غنا و موسیقی مطرب را ترک کردند.

پیامبر اکرم می فرمایند هر بنده‌ای که وارد بهشت می‌شود، دو حورالعین بالای سرش می‌نشینند و دو حورالعین هم پایین پایش،

و با صورتی زیبا برای او غنا و موسیقی و ساز و آواز می زنند و می‌خوانند که البته با ساز شیطانی نیست و با تمجید و تقدیس رحمانی است که صدای ساز و آواز آنان را تمام جن و انس می‌شنوند.

همچنین در روایتی آمده که پیامبر برای مردم صحبت می‌کرد و از نعمت‌ ها و زنان بهشتی می‌گفت،

یک بادیه‌نشین که در بین جمع حاضر بود روی دو زانو نشست و عرض کرد: ای رسول خدا، آیا در بهشت غنا و موسیقی هم هست؟

حضرت فرمود بله اِی اعرابی، در بهشت نهری است که در اطراف آن دختران سفید و زیبا که با صدای  دلکش مشغول نغمه سرایی هستند

و همانند آن را هرگز خلایق تا آن موقع نشنیده‌اند؛ و این بهترین نعمت بهشتی است.

همچنین پیامبر اکرم فرمودند به هر بهشتی تعداد زیادی زنان بهشتی و حورالعین می دهند، هر ساعت که نوبت هر یک از آنان باشد، همه‌ی زنان پیش او جمع می‌شوند و با صدای زیبا و دلکش به اهتزاز در می‌آیند و خوشحال می‌شوند و دسته‌جمعی می‌خوانند.

زنان و حوریان بهشتی با اشعاری پر معنی مشغول ترانه‌خوانی و نغمه‌سرایی می‌شوند و خوشحالی شوهران بهشتی خود را صد چندان می‌کنند.

در روایت دیگری هم آمده که زنان بهشتی دست یکدیگر را می‌گیرند و به طور دسته‌جمعی با صدای زیبا و دل‌ربا شروع به خواندن می‌کنند.

رضوان خزینه دار بهشت

رئیس فرشتگان بهشتی، رضوان خازن و اختیار دار بهشت است

رضوان فرشته ای زیبا، خوش رو، خوش اخلاق و خنده رو است که خداوند او را از جمال خویش خلق کرده است

و کاملا نقطه ی مقابل خازن جهنم است که بسیار بد اخلاق، زشت، سیاه چهره، ترسناک و وحشتناک است.

هر کس وارد بهشت شود باید با اجازه ی رضوان، خازن بهشت باشد مگر گروهی که خداوند را واضح نشده در برابر دیگران عبادت کرده اند که در روایت است: در روز قیامت، رضوان خازن بهشت، گروهی را می بیند که بدون اطلاع او و بدون آمدن پیش او، وارد بهشت شده اند، به ایشان می گوید: شماها چه کسانی هستید و از کجا وارد بهشت شده اید؟

آنان در جواب می گویند ما گروهی هستینم که خداوند را دو از چشم دیگران عبادت و پرستش کردیم، خداوند نیز ما را محرمانه وارد بهشت کرد.

گوشه‌ای سخن بر صفات و ویژگی بهشت

خداوند که خالق و آفریننده‌ی بهشت است در مورد بزرگی بهشت چنین می‌گوید: بشتابید برای رسیدن به آمرزش پروردگارتان و بهشتی که وسعت آن آسمان‌ها و زمین است  که برای پرهیزگاران آماده شده است.

مشابه این تعبیر در آیه‌ی 21 سوره‌ی حدید نیز آمده است با این تفاوت که در آنجا گفته؛ آماده شده برای کسانی که به خدا و رسولش ایمان آورده‌اند، اما اینجا گفته برای پرهیزگاران آماده شده و در آیه‌ی بیست سوره انسان هم فرموده: و هنگامی که آنجا را ببینی، نعمت‌ها و ملک عظیمی را می‌بینی.

وقتی خدا فرموده بزرگی بهشت به اندازه‌ی آسمان ها و زمین است دیگر ما چه بگوییم.

در تفسیر این آیات آمده است که مکان‌های پایین‌ترین فرد بهشتی از لحاظ مقام و رتبه، به اندازه هزار سال راه است. و  ملک و مقامش دائمی و زوال ناپذیر است و فرشتگان هنگام دخول، اِذن می‌گیرند و با سلام و تحیّت بر آنان وارد می‌شوند و بهشتیان هر چه اراده کنند به آن دست می‌یابند.

همچنین در حدیثی آمده که بوی بهشت از هزار سال راه به مشام می رسد و پایین‌ترین فرد بهشتی از نظر جا و مکان و امکانات، به قدری است که اگر تمام جن و انس میهمان او شوند قدرت پذیرایی دارد و هر مقدار هم بخورند و بیاشامند چیزی از آن کم نمی‌شود.

خداوند کلید ورود بر بهشت عظیم و ملک کبیر را در هر دو آیه ی سوره آل عمران و حدید، سرعت گرفتن و سبقت کردن برمغفرت و آمرزش الهی دانسته است.

در اینجا دو سوال مطرح است: اول این که این مقدار جا را انسان می‌خواهد برای چه؟

جوابش این است که: وقتی انسان در شکم مادر بوده اگر می‌گفتند بعد از این دنیایی هست که به اندازه ی میلیارد ها برابر اینجاست، می‌گفت این مقدار جا را می خواهم برای چه؟ اما وقتی به دنیا می آید هر مقدار زمین می‌خُرد، باز احساس می‌کند کم دارد. در بهشت نیز چنین است اما خداوند نخواسته انسان در ان جا حرص و ولع بورزد. لذا به قدری به او می‌داده که سیر شود.

سوال دوم این که اگر بهشت به اندازه تمام آسمان‌ها و زمین است پس جهنم در کجاست؟

جواب: چندین پاسخ برای این سوال داده شده، یکی این که عالم آخرت بسیار بزرگتر از عالم دنیاست و بهشت به اندازه  آسمان‌ها و زمین دنیاست. و جهنم جدای از آن است. دوم این که عالم اخرت مثل دنیا مزاحم هم نیست، می شود یک جا برای کسی بهشت باشد و برای دیگری جهنم و هر دو هم کل عالم را گرفته باشند، مثل این که موج رادیویی که صدای خوب و خوش و دلنواز را پخش می کند، کل دنیا را گرفته باشد و هیچکدام هم مزاحم دیگری نباشند

در عین حال خداوند بهتر می‌داند که وضع بهشت و جهنم به چه صورت است.